Θα σε πατήσει.. Πρόσεχε!

Πόσο τυφλός είσαι μερικές φορές! Τα πράγματα είναι μπροστά σου, τα βλέπεις. Ουρλιάζουν για να τα ακούσεις, τα ακούς, αλλά δεν δίνεις σημασία. Απλά στέκεσαι και ανέχεσαι καταστάσεις, συμπεριφορές και ανθρώπους, γιατί φοβάσαι ή γιατί δεν έχεις τη δύναμη να βάλεις ένα τέλος σε όλη αυτή την κατάσταση. Αρκεί πολλές φορές ένα απλό σκούντημα ή μια υπόδειξη από κάποιον που αγαπάς και σέβεσαι για να σε κάνει να δεις τα πράγματα με την αληθινή τους υπόσταση και να «βάλεις μυαλό», που λένε και οι μεγάλοι.

Αν με τρελαίνει ένα πράγμα πάρα πολύ, αυτό είναι η αδικία! Και η αχαριστία! Τελικά είναι δύο, αλλά δεν πειράζει. Όταν φέρεσαι σε έναν άνθρωπο με ένα συγκεκριμένο τρόπο αυτό που φυσιολογικά περιμένεις είναι να σου φέρεται και αυτός τοιουτοτρόπως. Δυστυχώς όμως πλέον όλοι έχουν γίνει τόσο παρτάκηδες που κανένας δεν θα νοιαστεί για το πώς μπορεί να αισθάνεσαι εσύ ή τι μπορεί να θέλεις! Δεν θα σου ανταποδώσει πράγματα που έχεις κάνει γι’ αυτόν, αλλά θα κοιτάξει να εκμεταλλευτεί ότι μπορεί από’ σένα. Και αν νομίζετε ότι αυτό είναι το χειρότερο, νομίζετε..

Το χειρότερο με όλη αυτή την κατάσταση είναι ότι πολλές φορές κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν την ευκαιρία που θέλουν για να αναδειχθούν, σε οποιονδήποτε τομέα. Έτσι πατώντας πάνω στους άλλους, χτίζουν αυτό που θέλουν οι ίδιοι και ως αποτέλεσμα ρίχνουν αυτόν, πάνω στον οποίο βασίστηκαν, για να δημιουργήσουν αυτό που ήθελαν. Εν ολίγοις αντιστρέφονται οι ρόλοι και πλέον ο δυνατός και αυτός που έχει το πάνω χέρι είναι αυτός που εκμεταλλεύτηκε περισσότερο τον άλλο.

Είναι πολύ άδικο να προσπαθείς μια ζωή να φτιάχνεις τον εαυτό σου και την προσωπικότητα σου και να έρχεται κάποιος στη ζωή σου, που θεωρείς σημαντικό, και να τα γκρεμίζει όλα! Φτάνει να αγαπάς πολύ κάποιον ή να είσαι πολύ ερωτευμένος… και την πάτησες. Δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουμε πάντα με την πρώτη, οπότε το φταίξιμο είναι δικό μας. Δεν φταίει ο άλλος αν μας πάτησε, αλλά αυτός που του επέτρεψε να το κάνει. Γιατί όπως είπαμε σ’ αυτή τη ζωή αν δεν είσαι εγωιστής και δεν κοιτάς μόνο την πάρτη σου δεν επιβιώνεις.

Δεν θα σας πω όμως να γίνετε εγωιστές, ούτε εκμεταλλευτές. Είναι πράγματα που απεχθάνομαι και θέλω οι άνθρωποι να σταματήσουν να συμπεριφέρονται έτσι. Αυτό που θα πω είναι πως πρέπει να διαλέγουμε πιο προσεκτικά τους ανθρώπους στους οποίους δίνουμε βάση και τους επιτρέπουμε να παίρνουν μέρος στον έλεγχο της ζωής και της προσωπικότητας μας. Γιατί όταν αφήνουμε άτομα ανώριμα, εγωκεντρικά ή ότι άλλο να κοντρολάρουν την προσωπικότητα μας τότε μόνο φθορά μπορούν να δημιουργήσουν. Ας κοιτάξουμε και λίγο τον εαυτό μας, χωρίς όμως να το παίρνουμε επάνω μας! Οι περισσότεροι άνθρωποι καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να χτίζουν έναν σωστό χαρακτήρα. Είναι κρίμα να πηγαίνουν όλοι αυτοί οι κόποι στράφι.

Μες στο μυαλό μου.. δεν θα'θελες να είσαι!

Η γυναίκα είναι ένα πολύ πολύ πολύ πολύ… περίπλοκο ον! Πάρα πολύ όμως. Αυτό δυστυχώς της δημιουργεί άπειρα προβλήματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα μιας γυναίκας πιστεύω πως είναι το γεγονός ότι σκέφτεται πολύ! Πάρα πολύ! Σε σημείο που μπορεί και να την τρελάνει.

Δεν ξέρω ποιος είναι ο μηχανισμός στη γυναίκα που την κάνει να σκέφτεται τόσο αλλά θα παρακαλούσα τους επιστήμονες αν ποτέ το ανακαλύψουν να κάνουν κάτι για το θεραπεύσουν. Γιατί φίλοι μου το να σκέφτεσαι είναι πολύ καλό, αλλά το να σκέφτεσαι όπως μια γυναίκα είναι ένα πραγματικό μαρτύριο.

Δυστυχώς είναι στη γυναικεία φύση να είμαστε υπεραναλυτικές, υπερβολικές, να πιανόμαστε από ασήμαντες λεπτομέρειες και να κάνουμε με το μυαλό μας πανηγύρια! Κάθε τι που θα δούμε ή θα ακούσουμε, στο μυαλό μας θα αναλυθεί το επόμενο δευτερόλεπτο και το κακό είναι πως τις περισσότερες φορές διογκώνεται προς το χειρότερο κάνοντας μας να θεωρούμε τραγικά τα πράγματα! Εκεί δε που γίνεται ο μεγαλύτερος χαμός είναι όταν έχουμε να κάνουμε με τους άντρες.

Οι άντρες σε αντίθεση με τις γυναίκες όταν πουν κάτι απλά εννοούν αυτό που είπαν. Δεν χρειάζεσαι υπότιτλούς για να το καταλάβεις, ούτε να σου εξηγήσει περαιτέρω τι θέλει να πει. Όπως επίσης ένας άντρας δεν θα καθίσει με τις ώρες να αναλύσει αυτά που του είπαμε, και αν όντως εννοούσαμε αυτό που είπαμε ή αν πίσω απ’ αυτό κρύβεται κάτι άλλο που υπονοούσαμε! Πφφφ τρέλα και μόνο που το λέω! Φανταστείτε να το σκέφτεσαι κιόλας.. Γι’ αυτό το λόγο πιστεύω πως είναι πολύ καλό να έχεις άντρες φίλους. Και εννοοώ φίλους φίλους, όχι καρυοφίλους! Γιατί όταν θα συζητήσεις με τις κολλητές σου ένα περιστατικό θα κάνουν και αυτές το ίδιο με εσένα. Θα σκεφτούν την υπερβολή και θα σου βάλουν ακόμα περισσότερες περίπλοκες σκέψεις στο μυαλό σου. Ένας άντρας φίλος όμως θα σου πει ξεκάθαρα αυτό που κατάλαβε χωρίς σάλτσες και υπονοούμενα.

Τις προάλλες είδα μια ταινία που βασιζόταν πάνω κάτω σ’ αυτά που λέω για τις γυναίκες! Η υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο. Το θέμα πραγματευόταν δυο πολύ όμορφες φίλες και τη ζωή τους κάποιο χρονικό διάστημα. Τις σχέσεις με γκόμενους, τις σχέσεις με τις φίλες τους.. την καθημερινότητα τους εν ολίγοις. Αυτό που παρατήρησα βλέποντας την ταινία είναι πόσο πολύ ταυτίστηκα με τις κοπέλες αυτές. Όχι σαν τρόπος ζωής, αλλά σαν τρόπος σκέψης. Και εκεί ήταν και η υπερβολή! Το αστείο είναι πως την άλλη μέρα οι φίλες μου, που είδαν την ταινία, μου είπαν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Και αυτές ένιωσαν να ταυτίζονται με τις σκέψεις των πρωταγωνιστριών.

Η ταινία τελειώνει βρίσκοντας την πρωταγωνίστρια να έχει πλέον δικό της αυτόν που κυνηγούσε από την αρχή της ταινίας (τον οποίο τον έχασε κανά δυο φορές κατά τη διάρκεια της επειδή σκεφτόνταν χαζομάρες) και ακόμα και εκεί ξέροντας πως είναι πλέον δικός της, σκέφτεται μόνο χαζομάρες που αν τις κάνει πράξη θα τον χάσει πάλι. Τελειώνει λοπόν με μια φράση.. « Λίζα Χαλάρωσε!!!!!».

Όντως αυτό πρέπει να κάνουμε όλες! Αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε πάντα. Να χαλαρώσουμε και την επόμενη φορά που κάτι θα συμβεί να το δούμε όπως είναι. Να μην καθίσουμε να το παιδέψουμε και πολύ. Τα πράγματα πολλές φορές και ειδικά όσα έχουν να κάνουν με άντρες είναι πολύ πιο απλά απ’ όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Δεν είναι ανάγκη να βασανιζόμαστε και να δημιουργούμε όλες αυτές τις τραγικές καταστάσεις που μόνο κακό δημιουργούν. Έτσι και θα περνάμε καλύτερα όντας πιο ήρεμες, αλλά και οι άντρες δεν θα χρειάζονται μεταφραστή (όπως αυτόν http://www.youtube.com/watch?v=ezVib_giTFo&feature=share ) κάθε φορά που λέμε ή κάνουμε κάτι.

Κόλλησα..

Για εκατομμυριοστή φορά παρακολούθησα μια από τις αγαπημένες μου σειρές (και όλων των γυναικών φαντάζομαι.. και ένοχη απόλαυση των ανδρών) το Sex & the City. Και για άλλη μια φορά έπεσα πάνω στα επεισόδια όπου η Carrie έχει σχέση με τον Aidan ( νομίζω έτσι γράφεται ). Αυτός τη λατρεύει, της φέρεται καλύτερα από οποιονδήποτε είχε ποτέ στη ζωή της και της προσφέρει όλα όσα θέλει μια γυναίκα σε μια σχέση. Με λίγα λόγια έχει την τέλεια σχέση.

Και εκεί που η Carrie είναι μια χαρά με όλο αυτό και νιώθει πως έχει προχωρήσει, εμφανίζεται ο Mr Big τρελαμένος και πιο ζηλιάρης από ποτέ. Έχοντας «σκυλιάσει» λοιπόν από τη ζήλεια του και φοβούμενος πως έχει χάσει το «δεδομένο» του, την διεκδικεί ξανά και την ρίχνει εν τέλει στην αγκαλιά του, γεμίζοντας την με ικανοποίηση, αλλά ταυτόχρονα με αμφιβολίες και τύψεις για το κέρατο που πατάει στον Τέλειο Aidan.

Βασανίζεται καθημερινά και τρελαίνεται όταν σκέφτεται αυτό που κάνει. Το λέει στις κολλητές της, οι οποίες την κράζουν αλλά δεν μπορεί να σταματήσει. Έτσι γεμάτη με τύψεις και ενοχές, όπως είπαμε, συναντιέται με τον Big σε κάθε καμένο ξενοδοχείο του Manhattan, για να μην τους πάρει και κανένα μάτι, και κάθε φορά δίνει όρκο πως αυτή η φορά θα είναι και η τελευταία. Όμως αγαπημένη Carrie δεν το ξέρεις? Μετά το pop δεν έχεις stop.

Οι πρώην σχεδόν πάντα γυρνάνε. Αυτό είναι νόμος. Το βλέπω συνεχώς να συμβαίνει. Το έχω βιώσει, το έχουν βιώσει οι φίλες μου και όλοι μας. Και δυστυχώς πάντα εμφανίζονται όταν έχεις κάνει τα πάντα για να ξεριζώσεις τον άλλο από μέσα σου. Όταν θα δουν ότι κάποιος άλλος πλέον μονοπωλεί το ενδιαφέρον σου ή το κρεβάτι σου, τρέχουν από πίσω σου σαν τα σκυλάκια, μετανιωμένοι.. και κάνοντας μεγαλεπίβολες δηλώσεις λατρείας, αγάπης, αιώνιας πίστης, αφοσίωσης και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, γυρνάνε με αίσθημα μεταμέλειας και σε φλομώνουν στην υπερβολή. Η δε κλισέ-κερασάκι στην τούρτα ατάκα σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι η εξής : “Είσαι η γυναίκα/ άντρας της ζωής μου. Τρελαίνομαι όταν σκέφτομαι τον άλλο/η να σε αγγίζει. Είσαι δικός μου”.

Και το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής : «Τι είναι αυτό που μας κάνει να γυρίζουμε πάντα σε αυτούς που μας πλήγωσαν περισσότερο απ’ οτιδήποτε? Ποια μαγική δύναμη έχει αυτός ο άνθρωπος και μπορεί να ασκεί τόσο μεγάλη επιρροή πάνω μας?» Όλοι έχουμε τα κολλήματα μας. Κάποιοι είναι τυχεροί και έχουν το κόλλημα τους δικό τους, στην αγκαλιά τους. Έχουν ανταπόκριση σε αυτό που νιώθουν και είναι ευτυχισμένοι. Τις περισσότερες φορές όμως τα κολλήματα καταλήγουν ένα άπιαστο όνειρο που δεν θα υλοποιηθεί ποτέ.

Στατιστικά οι άνθρωποι που αποτελούν τα κολλήματα μας είναι άτομα που όχι μόνο δεν μας αξίζουν, αλλά και υπό άλλες συνθήκες δεν θα ασχολούμασταν ποτέ μαζί τους. Είναι άτομα εντελώς διαφορετικά από’ μας . Όμως είτε από κάποιο ατυχές γεγονός, είτε από πολλά ατυχή γεγονότα το μυαλό μας έμεινε σταματημένο εκεί και δεν έφυγε ποτέ.

Αυτό που έχω καταλάβει είναι πως σε αυτές τις περιπτώσεις το σημαντικότερο πράγμα που μας ωθεί στο να κολλήσουμε με κάποιον είναι ο πληγωμένος και θιγμένος μας εγωισμός. Αν δηλαδή αυτός ο άνθρωπος μας παράτησε, πλήγωσε το ΕΓΩ μας, την προσωπικότητα και την αυτοπεποίθηση μας. Έτσι κυνηγάμε αυτό που δεν μας έδωσε την απαιτούμενη για μας αξία, ούτως ώστε να το κάνουμε να μας προσέξει ξανά και να επιβεβαιωθούμε, αλλά και για να του αποδείξουμε πως είμαστε πολύ καλύτεροι από αυτό που νόμιζε για εμάς. Προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να του προσελκύουμε το ενδιαφέρον και όλο αυτό μέσα στο μυαλό μας διογκώνεται και δημιουργεί μια εικόνα ενός ανθρώπου τέλειου που πρέπει να είμαστε άψογοι για να τον ρίξουμε πάλι στην αγκαλιά μας.

Ως συνήθως βέβαια λέμε πως αν ποτέ το καταφέρουμε και τον κάνουμε πάλι δικό μας θα είμαστε διαφορετικοί. Θα αλλάξουμε στάση απέναντι του. Θα είμαστε πιο σκληροί.. εν ολίγοις θα το παίξουμε «Ντίβες» για να κολλήσει και να μη μας αφήσει ξανά.

Όταν όμως γυρίσει, μην έχοντας αντιστάσεις του δίνουμε τα πάντα. Φοβούμενοι μήπως τον χάσουμε, αλλά και επειδή έχουμε να δώσουμε πάρα πολλά. Αυτός θεωρώντας μας ως δεδομένο φεύγει και πάλι μακριά. Το κόλλημα λοιπόν πολλές φορές μας χρησιμοποιεί για να τονωθεί ο δικός του εγωισμός και η δική του αυτοπεποίθηση. Ψάχνει δηλαδή το μέσο για την επιβεβαίωση του και αυτό το βρίσκει στο πρόσωπο μας.

Όταν δίνεις στον άλλο τα πάντα είναι λογικό να κουραστεί και να σε θεωρήσει δεδομένο. Ξέρει πως είσαι δικός του και ότι θα είσαι εκεί ότι και να συμβεί. Αισθάνονται κατά κάποιο τρόπο ασφάλεια. Αυτό όμως δεν είναι πάντα καλό αφού οι άνθρωποι έχουν εκ φύσεως το αίσθημα του ανικανοποίητου. Όταν λοιπόν βρούμε τα πάντα κάπου θα τρέξουμε να αναζητήσουμε κάτι καινούργιο να μας δώσει αυτό τα «πάντα». Δε θα χρησιμοποιήσουμε τα έτοιμα και δυστυχώς είναι ο μόνος τομέας όπου ο άνθρωπος δεν αρκείται στο έτοιμο.

Στην περίπτωση του Sex & the City η Carrie μετά από πολύ τρέξιμο κατέληξε με τον Big. Συμβαίνει.. Το έχω δει να γίνεται και στην πραγματικότητα! Είναι όμως από τις περιπτώσεις που συμβαίνουν σπάνια. Πάντα ένα κόλλημα θα παραμονεύει στην άκρη του μυαλού μας και θα μας δημιουργεί "γλυκούς" εφιάλτες.

Θεσσαλονίκη μου!

Χθες είχα την τύχη να περάσω το πρωινό μου στην ωραιότερη πόλη της Ελλάδας! Και λέω τύχη γιατί μόνο τυχερός μπορείς να είσαι όταν βρίσκεσαι σε αυτή την πόλη! Όταν αναπνέεις τον αέρα της και αισθάνεσαι αυτή τη μοναδική αύρα της να σε κατακλύζει.

Είναι η πόλη που μια ζωή ήθελα να ζω ή τουλάχιστον να ζήσω για κάποιο διάστημα της ζωής μου, αλλά μέχρι τώρα δεν το έχω καταφέρει. Αν και έχω πάει χιλιάδες φορές και έχω μείνει άλλες τόσες ( η αδερφή ήταν φοιτήτρια εκεί ) δεν μπόρεσα ποτέ να ενταχθώ στους κατοίκους της και να περηφανεύομαι κι εγώ πως είμαι «κάτοικος Θεσσαλονίκης».

Έχω πάει στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας, αλλά σαν αυτή δεν συνάντησα ΠΟΥΘΕΝΑ. Δεν ξέρω τι έχει αυτή η πόλη. Είναι απλά μαγική. Είναι απερίγραπτο το συναίσθημα που μου δημιουργεί αυτό το μέρος και είναι ένα συναίσθημα που μόνο όμορφα πράγματα φέρνει στο μυαλό. Μόνο μια βόλτα στην παραλία θα σας κάνει να καταλάβετε τι εννοώ.

Μια μέρα στη Θεσσαλονίκη φτάνει για σε κάνει να είσαι ανανεωμένος και αλλαγμένος για ένα ικανό χρονικό διάστημα. Δεν ξέρω αν πιάνει σε όλους, σ’ εμένα πάντως πιάνει πάντα! Χθες στην βόλτα μου εκεί, αρκούσε ένας περίπατος στην παραλία - από το Μέγαρο Μουσικής μέχρι το Λευκό Πύργο – για να νιώσω πως κι εγώ για λίγο ανήκω εκεί πέρα! Για να ξεχαστώ και να χαλαρώσω από οτιδήποτε με τυραννάει.

Ο κόσμος είναι τόσο χαλαρός, τόσο προσιτός που αισθάνεσαι σαν να ζεις εκεί για πάντα και ξέρεις τον καθένα (κι ας μη ξέρεις κανέναν). Έχουν όλοι έναν αέρα και μια κουλτούρα που δεν συναντάς εύκολα. Όσο για την αίσθηση του γούστου θα το λέω πάντα. Κατά κύριο λόγο βλέπεις τους ανθρώπους καλοντυμένους και το πιο σημαντικό είναι πως σου δίνουν την αίσθηση πως δεν το κάνουν γιατί το προσπαθούν ιδιαίτερα αλλά γιατί είναι στοιχείο της ιδιοσυγκρασίας τους και τους βγαίνει αβίαστα.

Μια μέρα εκεί μπορεί να περάσει τόσο υπέροχα! Πρωινός καφές στην Αριστοτέλους, μια βόλτα χαζεύοντας τις βιτρίνες στην Τσιμισκή και στην Μητροπόλεως, φαγητό στην Άθωνος, μεσημεριανός καφές στην παραλία και απογευματινός περίπατος σε όλο το μήκος της!!!

Όσο για τα βράδια στη Θεσσαλονίκη τα λόγια μου περιττεύουν μπροστά στη μαγεία της νυχτερινής της διασκέδασης. Όλα είναι τόσο έντονα και ταυτόχρονα πολύ χαλαρά! Περίεργος συνδυασμός, αλλά οι Θεσσαλονικείς πάντα καταφέρνουν να τα παντρέψουν και να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα ακαταμάχητη και πολύ ιδιαίτερη. Πόλη για όλα τα γούστα, για όλες τις τσέπες και όλες τις απαιτήσεις.

Σ’ αυτή την πόλη ακόμα και οι τσέπες σου να είναι εντελώς άδειες μπορείς να περάσεις μια ολόκληρη μέρα έξω και να περάσεις και καλά, χωρίς να ξοδέψεις ευρώ (ή δραχμή.. κοντεύει και το δημοψήφισμα). Όταν έχεις την δυνατότητα να κάνεις τον περίπατο σου στην παραλία και να δεις τόσο κόσμο αλλά και να καθίσεις με τις ώρες αγναντεύοντας τον Θερμαϊκό, δε νομίζω να χρειάζεσαι πολλά ακόμα για να περάσεις μια όμορφη μέρα!

Κάθε χρόνο λέω πως ο επόμενος θα με βρει κάτοικο Θεσσαλονίκης. Ακόμα ένας χρόνος που ο στόχος μου δεν επετεύχθη. Θέλω να ελπίζω πως ο επόμενος θα είναι ο τυχερός μου και θα λέω κι εγώ με υπερηφάνεια πως «Ζω στην ομορφότερη πόλη της Ελλάδας».

Έρωτας

Τόσο μικρή λέξη και πάντα προκαλεί τόσο μεγάλα προβλήματα.. Τόσο όμορφο συναίσθημα. Από τα λίγα συναισθήματα, ίσως και το μόνο, που μπορεί να μεταμορφώσει έναν άνθρωπο και να τον κάνει εντελώς διαφορετικό, ως συνήθως προς το καλύτερο.

Έρωτας είναι όταν βλέπεις τον άλλο και λάμπεις από χαρά. Έρωτας είναι όταν συναντάς τον άλλο και νοιώθεις το στομάχι σου να γυρίζει από αυτές τις γνωστές πεταλούδες που πηγαίνουν πάνω κάτω. Έρωτας είναι όταν έχεις ένα γλυκό τσίμπημα στην καρδιά. Έρωτας είναι όταν ξέρεις πως ο άλλος είναι μακριά σου και αυτό σε πονάει περισσότερο και από σωματικό πόνο. Έρωτας είναι όταν καις ολόκληρος στο άγγιγμα του. Έρωτας είναι όταν περιμένεις πως και πως για να τον συναντήσεις έστω και για 1 λεπτό. Έρωτας είναι όταν ζηλεύεις το οτιδήποτε είναι τριγύρω του και αποσπά την προσοχή του. Έρωτας είναι όταν ανατριχιάζεις με το κάθε φιλί του και όταν χάνεσαι μέσα στην αγκαλιά του. Έρωτας είναι όταν στο μυαλό σου δεν χωράει τίποτα άλλο πέρα από τον έρωτα σου… Έρωτας είναι τόσα πολλά!

Χάνεις το μυαλό σου, τη λογική σου. Ξαφνικά όλα φαντάζουν τόσο όμορφα και σε κάθε μικρή απογοήτευση απ’ αυτόν τόσο κενά. Είναι τα πάντα στη ζωή μας και πολλές φορές μπορεί να την μετατρέψει στο απόλυτο τίποτα. Ένα από τα πράγματα που θαυμάζω πραγματικά πάρα πολύ είναι όταν βλέπω ζευγάρια που είναι ερωτευμένα ο ένας με τον άλλο εξίσου. Πράγμα πολύ σπάνιο και ειδικά στους καιρούς μας, αλλά τόσο όμορφο. Τις περισσότερες φορές βλέπω τον έρωτα να είναι μονόπλευρος. Να υποφέρει μόνο ο ένας και να νοιώθει μόνο ο ένας. Τι κρίμα..

Το κακό με τον έρωτα.. ένα δηλαδή από τα κακά του έρωτα, είναι η ανυπόφορη ζήλεια που προκαλεί. Και όσο και αν υπάρχουν άτομα που λένε πως δεν ζηλεύουν, απλά δεν είναι ερωτευμένοι. Το πιστεύω ειλικρινά αυτό. Δεν τους πιστεύω. Δε γίνεται να νοιώθεις τον κίνδυνο τριγύρω σου και απλά να είσαι απαθής. Ποιος ερωτευμένος δεν φοβάται να μη χάσει τον άνθρωπο του?

Έρωτας λοιπόν είναι τα πάντα! Ποιος δεν έχει ερωτευτεί? Ποιος δεν έχει πονέσει? Όσο σκληροί κι αν θέλουν να δείχνουν κάποιοι άνθρωποι, πάντα στη θέα του έρωτα τους λυγίζουν και είναι τόσο όμορφο να βλέπεις πως ακόμα και ο πιο δύστροπος και απόμακρος χαρακτήρας μπορεί να γίνει ένα αρνάκι και βγάλει έναν πολύ καλύτερο εαυτό. Έστω κι αν το κάνει μόνο για ένα και μοναδικό άνθρωπο. Τον έρωτα του!