14 Φλεβάρη

Τι άτιμη μέρα κι αυτή! Και να μη θέλεις να ερωτευτείς, λίγο οι καρδούλες που βλέπεις όλη την ώρα μπροστά σου, λίγο τα ζευγαράκια που δείχνει όλη την ώρα στην tv, λίγο τα αφιερώματα σε ότι blog κι αν ανοίξεις, λίγο οι ευχές για χρόνια πολλά απ’ όλους, λίγο ο λατρεμένος Νίνο να σου τραγουδάει "14 Φλεβάρη", σου περνούν, έστω και υποσυνείδητα, τη σκέψη πως πρέπει να το γιορτάσεις.

Είμαι από αυτούς που ανέκαθεν θεωρούσαν αυτή τη γιορτή μια χαζομάρα και μισή. Πότε μου δεν την περίμενα πως και πως και ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να αγοράσω κάποιο δώρο για να γιορτάσω. Πιστεύω, όπως και οι περισσότεροι, πως αν είσαι ερωτευμένος δεν χρειάζεται αυτή η μέρα για να το γιορτάσεις, όπως και δεν χρειάζεται αυτή η μέρα για να το δείξεις στον άλλο. Δε χρειάζεται αυτή η μέρα για να θυμηθείς να πεις πόσο πολύ τον αγαπάς όπως και δε χρειάζεται να περιμένεις αυτή τη μέρα για να είσαι σέξυ ή για να αγοράσεις κάποιο δώρο. Κατά τη γνώμη μου είναι μια ευκαιρία για τους εμπόρους να κάνουν χρυσές δουλειές και το πέτυχαν.

Όπως σας είπα ποτέ δεν μου άρεζε σαν θεσμός, αλλά μου άρεζε πάντα το όλο πανηγυράκι γύρω από αυτή τη γιορτή. Μ’ αρέσει τρελά να κυκλοφορώ έξω και όλα να είναι στολισμένα με καρδούλες, κόκκινα μπαλονάκια, λουλούδια, όμορφη διακόσμηση και όλα αυτά σε ένα κλίμα μεγάλης γιορτής! Μ’ αρέσει που όλα τα μαγαζιά διοργανώνουν πάρτυ, τα οποία βέβαια καμιά σχέση δεν έχουν με τον Βαλεντίνο, αλλά με αφορμή αυτό όλοι βγαίνουν και το χαίρονται.

Δε θα σας πω χρόνια πολλά, εκτός κι αν σας λένε Βαλεντίνους ή έχετε τα γενέθλια σας σήμερα. Θα σας πω όμως πως είναι μια πολύ ωραία ευκαιρία να βγείτε έξω και να το διασκεδάσετε. Αν μη τι άλλο στις μέρες που διανύουμε χρειάζεται λίγη διαφορετικότητα στην καθημερινή ρουτίνα και λίγο χρώμα παραπάνω, έστω κι αν αυτό είναι πάνω σε μπαλόνια και καρδούλες.

Είτε λοιπόν είστε πολύ ερωτευμένοι, είτε λίγο (γιατί καθόλου δε γίνεται ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΤΕ ΤΟ). Είτε είστε ζευγάρι, είτε μπακούρια απλά διασκεδάστε το!

Πάμε για κόντρες?

Δεν υπάρχει πιο εκνευριστικό πράγμα από το να σε κοντράρει κάποιος. Να σου τη λέει συνεχώς και να σου σπάει τα νεύρα. Δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα προσωπικά μου γυρίζει το μυαλό όταν το κάνει κάποιος και ειδικά όταν το κάνει επανειλημμένα. Στην αρχή το βρίσκω αστείο, μετά αρχίζει να με εκνευρίζει λιγάκι και όταν βλέπω πως ο άλλος έχει πάρει στα σοβαρά το ρόλο του ως «αντίπαλος» μου τότε γίνομαι έξαλλη. Όμως φίλοι μου, τί γίνεται όταν πίσω από αυτή τη συμπεριφορά κρύβονται άλλα?

Άλλα.. σπουδαία και μεγάλα! Μου πήρε καιρό να το καταλάβω αλλά ναι! Όταν κάποιος σε κοντράρει συνέχεια και προσπαθεί να σε αντικρούει συνεχώς μόνο αντίπαλος δεν είναι. Έρωτας είναι και καψούρα μεγάλη. Αυτό που διαπίστωσα είναι πως αυτή η συμπεριφορά για πολλούς ανθρώπους είναι η άμυνα τους απέναντι σε κάτι που θέλουν πολύ. Απλά επειδή θέλουν να δείχνουν δυνατοί και ανεξάρτητοι αντιδρούν κατ’ αυτό τον τρόπο. Επίσης αυτό ίσως και να είναι άμυνα για να μην δείξουν αυτό που πραγματικά αισθάνονται και εκτεθούν. Φόβος εν ολίγοις να μην αποκαλυφθούν τα αισθήματα τους. Όπως και να’ χει η κόντρα καλά κρατεί, το θέμα είναι να είσαι έξυπνος και να καταλάβεις από την αρχή το παιχνιδάκι που σου παίζει ο «αντίπαλος» σου ούτως ώστε να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.

Μπορεί όπως σας προείπα να είναι εκνευριστικό όταν παραγίνεται το κακό, αλλά είναι εξαιρετικά όμορφο και ενδιαφέρον όταν μένει στη φάση του παιχνιδιού και δεν προχωράει σε πιο άγριες κόντρες. Υπάρχει μια ένταση, όσο πρέπει για να σε κρατάει σε εγρήγορση και να σου ελκύει συνεχώς το ενδιαφέρον. Δημιουργείται μια νευρικότητα, η οποία όμως θέλει να εκτονωθεί με πάθος και όχι με καυγά. Αυτό είναι και το ωραίο της υπόθεσης. Η έκρηξη αδρεναλίνης και ορμής που νιώθεις και όχι το αίσθημα κακίας και θυμού απέναντι στο πρόσωπο που σου «τη μπαίνει», όπως συνηθίζουμε να λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δείτε πως κάποιος συνεχίζει να σας «τη λέει» και να σας κοντράρει ψάξτε το λιγάκι. Κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι αντιπάθεια αλλά παθιασμένη συμπάθεια! Κι όπως λέει ένας φίλος «αν σου πάρει και το μολύβι ή σου τραβήξει τα μαλλιά τότε είναι στάνταρ ερωτευμένος μαζί σου» (τρικ του δημοτικού :P ).

Στον αστερισμό του ζευγαρώματος!!

Πρόσφατα διάβασα σ’ ένα περιοδικό ένα άρθρο με θέμα τους singles και το γεγονός ότι εξαπλώνονται όλο και περισσότερο, μέρα με τη μέρα! Τα όσα έλεγε το άρθρο είχαν βάση αλλά το κυριότερο θέμα του ήταν εντελώς ανυπόστατο. Πώς γίνεται να μιλάμε για πανδημία της single ζωής όταν όλοι τριγύρω μου είναι ζευγάρια?

Είναι δύσκολο να καταλάβω ποιοι είναι αυτοί που απάντησαν πως δεν έχουν ταίρι! Οκ, το κατανοώ πως υπάρχουν ουκ ολίγοι που είναι μόνοι τους, είτε από επιλογή είτε επειδή δεν μπορούν να είναι με κάποιον που θέλουν, αλλά σε τόσο μεγάλο βαθμό δεν μπορώ να το πιστέψω. Εκτός κι αν μόνο εγώ περιτριγυρίζομαι από ρομαντικές ψυχές που έχουν βρει το άλλο τους μισό. Το άλλο τους μισό είπα? Ναι.. μάλιστα.. Και μετά ξύπνησα! Είναι πολλοί αυτοί που λένε πως το έχουν βρει βέβαια, αλλά πόσοι από αυτούς είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ με το άλλο τους μισό?

Περιτριγυρίζομαι όπως σας είπα από ζευγαράκια. Πολλά ζευγαράκια! Αυτό όμως που βλέπω είναι πως αυτά που είναι μαζί επειδή πραγματικά το θέλουν και οι δύο είναι μετρημένα στα δάχτυλα ούτε του ενός χεριού. Μούφες ζευγάρια εν ολίγοις. Ξέρω ζευγάρια που είναι μαζί από συμφέρον (κάθε είδους). Ξέρω ζευγάρια που είναι μαζί για ξεκάρφωμα (επίσης κάθε είδους). Ξέρω και ζευγάρια που είναι μαζί γιατί δεν μπορούν να είναι με κάποιον άλλο και απλά εκμεταλλεύονται καταστάσεις.

Όπως και να’ χει όλοι προσπαθούν να είναι το ταίρι κάποιου. Να ανήκουν σε κάποιον. Ασχέτως με το αν όντως θέλουν να ανήκουν σε αυτόν. Και όλο αυτό τελικά μας κάνει να ξεχνάμε πως πρωτίστως εκεί που πρέπει να ανήκουμε είναι στον ίδιο μας τον εαυτό και πως τα ζευγάρια δημιουργήθηκαν για να είναι ερωτευμένα και να αγαπιούνται.

Μπορεί να είμαι πολύ ρομαντική εν τέλει, αλλά αρνούμαι κατηγορηματικά να γίνω ζευγάρι μόνο και μόνο για να έχω να περηφανεύομαι πως έχω κι εγώ σχέση, όπως κάνουν πολλοί εκεί έξω. Δε λέω! Και μια σχέση σου προσφέρει πράγματα και εμπειρίες και σε κάνει να νιώθεις καλά, αλλά προτιμώ όταν είμαι με κάποιον να σκέφτομαι αυτόν τον ίδιο και όχι να ονειρεύομαι πότε θα έρθει ο πραγματικός μου έρωτας να με πάρει και να φύγουμε μακριά.

Τύψεις ή απωθημένα? Διάλεξε..

Είναι κάποιες καταστάσεις στη ζωή μας που ξέρουμε πως είναι δύσκολες. Ξέρουμε πως είναι επικίνδυνες και ξέρουμε πολλές φορές τις άσχημες επιπτώσεις που κατά πάσα πιθανότητα θα έχουν. Τα ξέρουμε εξαρχής όλα αυτά κι όμως κάτι μέσα μας θέλει να το κάνει απεγνωσμένα. Σε σημείο εμμονής. Αν αυτή τη στιγμή κάναμε ένα γκάλοπ οι περισσότεροι θα απαντούσαν με μεγάλη βεβαιότητα πως θα προτιμούσαν να έχουν τύψεις παρά απωθημένα. Αν όμως είχαν κάποια λεπτά να το σκεφτούν καλύτερα, θα ήταν τόσο σίγουροι στην απάντηση τους?

Και τα δύο είναι πολύ δυσάρεστα συναισθήματα. Σε φθείρουν ψυχικά και σε ρίχνουν ψυχολογικά. Έχουν τη ιδιότητα να προκαλούν στον άνθρωπο άσχημες αντιδράσεις που έχουν αντίκτυπο και στους άλλους και στον ίδιο τους τον εαυτό.

Ένας άνθρωπος με απωθημένα μπορεί να ζήσει δυστυχισμένος γιατί μια ζωή θα έχει το μυαλό του σε κάτι που δεν μπόρεσε ποτέ να αποκτήσει. Θα μένει κολλημένος σε καταστάσεις που συνέβησαν και πολλές φορές δεν θα μπορέσει να προχωρήσει και να νιώσει ολοκληρωμένος. Εκεί είναι και το σημείο που λέμε πως πρέπει να ρισκάρουμε στη ζωή και να διεκδικούμε αυτό που θέλουμε. Στην προκειμένη όμως περίπτωση μιλάμε για πράγματα που ξέρουμε πως η κατάληξη τους θα πληγώσει και θα μας κάνει να έχουμε τύψεις για μια ζωή. Παρ’ολ’ αυτά τα πάθη μας είναι αυτά που πολύ συχνά μας οδηγούν και μας ωθούν στο να κάνουμε πράξη τις επιθυμίες μας βάζοντας τη λογική σε δεύτερη μοίρα.

Και εκεί έρχονται οι τύψεις των ενεργειών μας. ΟΚ!! Πήραμε το ρίσκο και τολμήσαμε να κάνουμε αυτό που αμφιταλαντευόμασταν. Την κάναμε τη μα@@κία εν ολίγοις. Είμαστε τώρα έτοιμοι να υποστούμε τις συνέπειες? Ποτέ δεν θα είσαι έτοιμος να το κάνεις 100% γιατί πάντα θα σε τρώει. Ξέρεις πως με αυτό που έκανες πλήγωσες τον εαυτό σου, αλλά στις τύψεις πάντα αυτό είναι το λιγότερο. Ξέρεις πως με τις πράξεις σου πλήγωσες και ίσως κατέστρεψες ανθρώπους γύρω σου. Αυτό αγαπητέ μου δεν θα μπορέσεις ποτέ να το οικειοποιηθείς και να το δεχτείς. Πάντα θα εύχεσαι να μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω και να μην κάνεις αυτή την κίνηση.

Οι τύψεις για’ μένα είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο. Σε οδηγούν σε αδιέξοδα. Σε απελπιστικές καταστάσεις που μπορούν πολλές φορές να σε τρελάνουν. Στη ζωή μου έχω και τύψεις για πράγματα που έκανα, έχω όμως και απωθημένα για πράγματα που δεν έκανα ποτέ φοβούμενη την εξέλιξη τους. Δεν ξέρω αν είμαι κότα ή απλώς ρεαλίστρια και δεν τόλμησα να τα κάνω, πάντως ξέρω πως αν τολμούσα να τα πραγματοποιήσω οι τύψεις μετά θα με σκότωναν.

Τη στιγμή που διαπράττεις κάτι απαγορευμένο είναι όλα τέλεια, το απολαμβάνεις και το χαίρεσαι. Ξέρεις πως δεν πρέπει, αλλά τη δεδομένη στιγμή παρασύρεσαι! Τι γίνεται όμως μόλις αυτό τελειώσει και πρέπει να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες? Καλό είναι λοιπόν να τολμάμε στη ζωή μας αλλά να μην ξεχνάμε ποτέ πως ήρεμος είναι ο άνθρωπος που έχει ήσυχη τη συνείδηση του.