Σάββατο 12 Μαΐου 2012

12.5


Έριξα στην πλάτη τα μαλλιά, ζωγράφισα τα βλέφαρα, έβαλα φυλαχτά στο στήθος, αλλά δεν έβαλα κορδέλα βυσσινιά. Αντ’ αυτού έβαλα τα χίπικα ρουχαλάκια μου και βγήκα έξω σαν ένα άλλο κορίτσι του Μάη να γιορτάσω την ημέρα που ένας ακόμα χρόνος φορτώθηκε στις πλάτες μου.. αυτό βέβαια δεν ακούγεται και τόσο ωραίο, αλλά έχω γερές πλάτες εγώ.


Όπως κι αν είσαι μια τέτοια μέρα, μόνο που βλέπεις πόσος πολύς κόσμος μπαίνει στη διαδικασία να σου δώσει τις πιο όμορφες ευχές του, ξαφνικά όλα φαίνονται πολύ πιο ανάλαφρα και δευτερεύοντα. Όταν ξυπνάς με το πιο όμορφο δώρο, βλέποντας πως ο άνθρωπος σου τελικά δεν σε απογοήτευσε αλλά σε σκέφτηκε και με το παραπάνω, (κι ας μην ήταν αυτό που περίμενες πραγματικά) είσαι ευτυχισμένος. Ξαφνικά νιώθεις πως τα προβλήματα δεν υπάρχουν και το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να γιορτάσεις και να περάσεις υπέροχες στιγμές. Άλλωστε όλοι δικαιούμαστε μια μέρα μακριά από τα προβλήματα.


Μπερδεμένη όσο ποτέ και ταυτόχρονα τόσο ξεκάθαρη. Όλα τόσο περίπλοκα κι όμως εγώ νιώθω σαν να ξέρω τι θέλω πιο καλά από κάθε άλλη φορά. Κλείνοντας λοιπόν τα 26 γίνομαι σοφότερη. Υπόσχομαι να μην υποπέσω στα λάθη του παρελθόντος και θα προσπαθήσω όλες οι ευχές που μου έδωσαν να βγουν αληθινές κατά το καλύτερο δυνατό.

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

FF.C - Η δικιά μου Ιθάκη

Σ έχω δει με κοντά σε έχω δει με μακριά μαλλιά
Σε έχω δει να είσαι καστανή, μελαχρινή ξανθιά
Έχω ακούσει να σε λένε Λένα Δέσποινα Μαρία
Σ έχω δει να σαι πουτάνα σ έχω δει να σαι κυρία
Σ έχω δει να σαι σεμνή με χαμηλωμένο βλέμμα
Σ έχω δει να φεύγεις απότομα λίγο πριν φτάσουμε στο τέρμα
Σ έχω δει να χάνεσαι στην αγκαλιά μου κάποια βράδια
Έχω δει τα δυο σου μάτια να διαλύουν τα σκοτάδια
Σ έχω δει όταν φεύγω από πίσω μου να τρέχεις
Σ έχω δει πια να κλαις να μου λες πια δεν αντέχεις
Σ έχω δει να φεύγεις κι όμως πάντα πίσω να γυρίζεις
Μ έχω δει να σε μισώ να μη θέλω να μ αγγίζεις
Έχω δει να μιλάμε ώρες και να μην βγαίνει πουθενά
Μ έχω πιάσει να σε θέλω όταν είναι πια αργά
Σ έχω δει να μ απορρίπτεις έτσι απλά με μια ματιά
Μ έχω πιάσει πόσα βράδια να θυμάμαι τα παλιά

Σ έχω δει
Στους στίχους που χω γράψει
Με έχω δει
Στη ζωγραφιά που χες φτιάξει
Σε έχω δει
Σ αγάπες που χουν γεράσει
Με έχω δει
Πρώτος να τις έχω ξεχάσει
Με έχω δει
Σε κάθε βαρυχειμωνιά
Σε έχω δει
Σ ό,τι μυρίζει ζεστασιά
Μ έχω δει
Να θέλω να απολογηθώ μα
Σ έχω δει
Να μη σε νοιάζει πια για αυτά


Έχω νιώσει να μην θέλω ούτε δίπλα μου να είσαι
Όλα γύρω μου νεκρά και συ να μου φωνάζεις ζήσε
Έχω νιώσει να μου λείπεις σαν να σαι το άλλο μου μισό
Να θέλω τόσο να σου μιλήσω να μην έχω τίποτα να σου πω
Έχω νιώσει να βαριέμαι και να μην κάνεις τίποτα γι αυτό
Έχω νιώσει να βαριέσαι και να μην κάνω τίποτα και εγώ
Σ έχω δει να μου μιλάς με ξεκάθαρο το ψέμα
Κι όταν πια εγώ κολλήσω εσύ μετά να σαι στο φεύγα
Έχω δει να σερωτεύομαι από την πρώτη μας κουβέντα
Μ έχω δει να ξενερώνω λίγο πριν περάσει η μέρα
Έχω νιώσει να μαγαπάς έτσι όπως με κοιτάς στα μάτια
Έχω αφήσει τα απωθημένα μου να μας κάνουνε κομμάτια
Έχω δει να αναρωτιέμαι γιατί τα γράφω όλα αυτά
Όλα μέσα μου μπερδεμένα και δεν μου μοιάζουν λογικά
Ίσως νιώθω ότι κάπου υπάρχεις κι ας είναι το κάπου μακριά
ΙΣΩΣ Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΙΘΑΚΗ ΝΑ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΤΕΛΙΚΑ!

Σ έχω δει
Στους στίχους που χω γράψει
Με έχω δει
Στη ζωγραφιά που χες φτιάξει
Σε έχω δει
Σ αγάπες που χουν γεράσει
Με έχω δει
Πρώτος να τις έχω ξεχάσει
Με έχω δει
Σε κάθε βαρυχειμωνιά
Σε έχω δει
Σ ό,τι μυρίζει ζεστασιά
Μ έχω δει
Να θέλω να απολογηθώ μα
Σ έχω δει
Να μη σε νοιάζει πια για αυτά


(P.S. "καλή ζωή.. όπως και να'χει")