12.5

Έριξα στην πλάτη τα μαλλιά, ζωγράφισα τα βλέφαρα, έβαλα φυλαχτά στο στήθος, αλλά δεν έβαλα κορδέλα βυσσινιά. Αντ’ αυτού έβαλα τα χίπικα ρουχαλάκια μου και βγήκα έξω σαν ένα άλλο κορίτσι του Μάη να γιορτάσω την ημέρα που ένας ακόμα χρόνος φορτώθηκε στις πλάτες μου.. αυτό βέβαια δεν ακούγεται και τόσο ωραίο, αλλά έχω γερές πλάτες εγώ.

Όπως κι αν είσαι μια τέτοια μέρα, μόνο που βλέπεις πόσος πολύς κόσμος μπαίνει στη διαδικασία να σου δώσει τις πιο όμορφες ευχές του, ξαφνικά όλα φαίνονται πολύ πιο ανάλαφρα και δευτερεύοντα. Όταν ξυπνάς με το πιο όμορφο δώρο, βλέποντας πως ο άνθρωπος σου τελικά δεν σε απογοήτευσε αλλά σε σκέφτηκε και με το παραπάνω, (κι ας μην ήταν αυτό που περίμενες πραγματικά) είσαι ευτυχισμένος. Ξαφνικά νιώθεις πως τα προβλήματα δεν υπάρχουν και το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να γιορτάσεις και να περάσεις υπέροχες στιγμές. Άλλωστε όλοι δικαιούμαστε μια μέρα μακριά από τα προβλήματα.


Μπερδεμένη όσο ποτέ και ταυτόχρονα τόσο ξεκάθαρη. Όλα τόσο περίπλοκα κι όμως εγώ νιώθω σαν να ξέρω τι θέλω πιο καλά από κάθε άλλη φορά. Κλείνοντας λοιπόν τα 26 γίνομαι σοφότερη. Υπόσχομαι να μην υποπέσω στα λάθη του παρελθόντος και θα προσπαθήσω όλες οι ευχές που μου έδωσαν να βγουν αληθινές κατά το καλύτερο δυνατό.