πόλεμος

Κάποτε κάποιος με ρώτησε τι είναι αυτό που φοβάμαι περισσότερο στη ζωή μου. Νομίζω ήταν παιδική αφέλεια τότε, αλλά τώρα που συνεχίζει η άποψη να είναι ίδια, θεωρώ πως είναι η συνειδητοποίηση του πραγματικού φόβου που συνεπάγεται η απάντηση που έδωσα τότε. Η απάντηση ήταν ο "πόλεμος".

Όταν έδωσα αυτή την απάντηση η έννοια του φόβου μου ήταν ο πόλεμος στην αντικειμενική του μορφή. Αυτή η κατάσταση που ξεκληρίζει οικογένειες,έθνη, εξαθλιώνει τους ανθρώπους και κάθε μορφή ύπαρξης και αφήνει μόνο συντρίμμια και αβάσταχτο πόνο. Όταν όμως μεγάλωσα άρχισα να συνειδητοποιώ ένα άλλο είδος πολέμου να αναπτύσσετε και να με τρομάζει ακόμα περισσότερο. Ο ψυχολογικός, συναισθηματικός πόλεμος που καταστρέφει τη δύναμη της ψυχής και κάνει τα συναισθήματα να κουρελιάζονται. Αυτό το είδος πολέμου που σε κάνει να νιώθεις αδύναμος απέναντι σ' αυτούς που σε υποβάλλουν στο μαρτύριο της "εμπόλεμης κατάστασης" και που σε κάνει να φέρεσαι σκληρά,να βγάζεις τον χειρότερο σου εαυτό προσπαθώντας να αμυνθείς.

Το πρόβλημα με αυτό το είδος πολέμου είναι πως τα μόνα μέσα που έχεις για να μάχεσαι είναι τα συναισθήματα και η δύναμη της ψυχής σου. Οπότε δυστυχώς οι αδύναμοι και ευαίσθητοι είναι καταδικασμένοι να πονάνε. Να υποφέρουν συνεχώς από τα όπλα των "δυνατών" και στο τέλος να πατιούνται κάτω από τη δύναμη των άλλων. Γιατί όπως σε όλους τους πολέμους, έτσι κι εδώ έχουμε τους ισχυρούς και τους αδύναμους.

Ζούμε σ’έναν κόσμο όπου δεν χωράνε αδυναμίες. Ο καθένας έχει στόχο τα συμφέροντα του εαυτού του και καθώς όσο περνάνε οι καιροί οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο αδίστακτοι με τους άλλους και τα συναισθήματα, είναι ακόμα πιο δύσκολο να ισορροπήσεις σε αυτό τον τρόπο αντιμετώπισης όταν δεν είσαι φτιαγμένος έτσι.

Παρ'όλη την απαίτηση της εποχής να γίνεσαι σκληρός και απόμακρος, χωρίς συναισθήματα εγώ αρνούμαι να ακολουθήσω. Φοβισμένη λοιπόν τότε, φοβισμένη και τώρα στόχος της ζωής μου γίνεται ολοένα και περισσότερο όχι η επινόηση νέων στρατηγικών ώστε να έχω πλάνο άμυνας, αλλά η ειρήνη. Ειρήνη στον κόσμο και κυρίως ειρήνη στην ψυχή μου. Το πρώτο είναι ίσως ανέφικτο, το δεύτερο όμως όχι! Είναι ο μόνος τρόπος να καταφέρουμε να πολεμήσουμε τα αρνητικά συναισθήματα. Όλα όσα κάνουν κακό και μολύνουν τον σημαντικότερο άνθρωπο της ζωής μας, τον εαυτό μας.